PORTRET: Luc Van Praet – Meer dan 10 jaar directeur van de! Kunsthumaniora van het GO!

“Ik heb altijd graag georganiseerd, aangestuurd en mensen meegenomen in een verhaal.”

Met het pensioen van Luc Van Praet verliest onze scholengroep een straffe persoonlijkheid. Straf als in streng, maar ook straf als sterk in denken én in doen. We ontmoeten hem in zijn Kunsthumaniora. Want hoewel Luc de directiefakkel vol vertrouwen doorgaf aan Sofie Hendrickx, onze GO! school in de Karel Oomsstraat zal voor altijd een beetje zijn kindje blijven.

Wie is de mens achter de directeur Luc Van Praet?

Luc: “Eigenlijk is er geen verschil tussen de twee. De mens en de job vloeien in elkaar over. Uiteindelijk gaat de job van directeur over een engagement, over waarden en keuzes maken. En ik heb altijd graag georganiseerd, aangestuurd en mensen meegenomen in een verhaal. Ik deed het vroeger al in de jeugdbeweging, daarna als leraar en later als directeur.”

Je bent gestart als leraar godsdienst. Dat had ik niet in jou gezien.

Luc: “Dat klopt. Ik studeerde Nederlands, geschiedenis en godsdienst aan de Normaalschool (oude benaming voor de lerarenopleiding, nvdr). Pas later behaalde ik een master in de opleidings- en onderwijswetenschappen. Ik groeide op met de protestmuziek van de jaren 70: Deep Purple, The Stones, Bob Dylan, … dus ik was eerder een atypische godsdienstleraar, denk ik.”

Hoe ben je dan eigenlijk directeur geworden?

Luc: “Ik heb 16 jaar met heel veel plezier lesgegeven, waarvan een aantal jaren in de middenschool van het GO! atheneum in Malle. Ik behaalde het bekwaamheidsbewijs van directeur in 1993. Toen de directeur op vervroegd pensioen ging, werd ik zowel door hem als door het team voorgedragen als opvolger.”

Heb je de eerste jaren veel veranderd of verwezenlijkt als directeur van de middenschool van Malle?

Luc: “Ja, toch wel. Ik ging toen al voor een gelijkekansenbeleid en streefde met de school naar een gezonde sociale mix. Tegelijkertijd wilde ik het imago van de school opkrikken. Om die reden droeg ik ook altijd een maatpak. Inhoudelijk zetten we sterk in op interne kwaliteitszorg. In 1997 verlegde men in het onderwijs de focus van louter kennisoverdracht naar het inoefenen van vaardigheden. Een beetje later kwamen de computers op. Rond 2000 startte ik met een aantal collega’s DIDASCO op: een eerste graad waarin vakdoorbrekend en ICT-geïntegreerd onderwijs centraal staat. Het was een project dat zijn tijd ver vooruit was en dat voor de leerlingen een zeer rijke leeromgeving bood. ‘Zelfsturend leren avant la lettre’, zeg maar. Eigenlijk waren we de eerste methodeschool binnen het GO!. De relatie met de omliggende basisscholen verbeterde en het leerlingenaantal van de middenschool groeide enorm.”

En toch ben je in 2004 iets anders gaan doen?

Luc: “Ik kreeg de kans om innovatieve onderwijsprojecten – de zogenaamde proeftuinen – in Vlaamse scholen te coördineren. Dat was fantastisch. We rolden meer dan 90 projecten uit in Vlaanderen. Door de opgedane inzichten werden er belangrijke innovaties doorgevoerd, o.a. het dichten van de kloof tussen het ASO en TSO, het verbeteren van de studieoriëntering, het vakoverschrijdend werken, het evalueren van sleutelcompetenties, … Het rapport Monard dat er op volgde in 2009, legde de basis voor de huidige modernisering van het secundair onderwijs.”

Hoe kwam je uiteindelijk in de! Kunsthumaniora terecht?

Luc: “We hadden een project lopen in Wilrijk en de! Kunsthumaniora was daarbij betrokken. Zo leerde ik voormalig directeur Betty Braem kennen. In maart 2011 ging ze met pensioen en hoewel ik eigenlijk niet erg vertrouwd was met de artistieke wereld kreeg ik omwille van mijn ervaring met onderwijskundig leiderschap toch de kans om er directeur te worden.”

Wat er in het onderwijs geleerd wordt en hoe de wereld draait, alles is meer verbonden en dat is een goede zaak.

Het was vast een andere wereld, die van de! Kunsthumaniora?

Luc: “Zeer zeker. Gelukkig zat de expertise waar ze moet zitten: in de klas. Ik zag mezelf eerder als ‘dienaar’ van de artiesten en ik heb als directeur vooral gefaciliteerd en ruimte geboden. En ik heb er zo veel voor teruggekregen: ik heb leren genieten van beeldende kunsten, leren luisteren naar muziek, … ik heb kunst en cultuur veel beter leren begrijpen door mijn werk in de! Kunsthumaniora.”

Hoe kijk je vandaag naar het GO! en het onderwijs?

Luc: “Het GO! heeft onder Raymonda Verdyck geweldige sprongen voorwaarts gemaakt. We staan er. En de andere netten benijden ons omwille van onze sterke visie – en terecht, want ze werkt. Het gepersonaliseerd samen leren, de brede school als concept, de invulling van de rol als onderwijsprofessional en de eindtermen die vertrekken vanuit een visie van wat je als burger in de wereld moet kennen en kunnen, … Wat er in het onderwijs geleerd wordt en hoe de wereld draait, alles is meer verbonden en dat is een goede zaak.”

Als directeur moet je sterk in je schoenen staan. Maar voor wie graag engagement opneemt, is het een prachtige job.

Waar ben je het meest fier op?

Luc: “Ik ben het meest fier op de momenten waarop ik als directeur een verschil heb kunnen maken voor individuele leerlingen. Beslissingen die ik nam – soms tegen anderen in – om kansen te geven. (Wordt even stil) Ik denk dat ik altijd meer ben opgekomen voor leerlingen, misschien zelfs meer dan voor medewerkers.”

Hoe kijk je naar de job van directeur? Zou je het anderen aanraden?

Luc: “Als directeur moet je hard werken. Je job is je leven en werken tijdens het weekend is standaard. Zeker de laatste jaren waren behoorlijk pittig door corona, de modernisering, het lerarentekort en ga zo maar door. Ik kom uit een tijd waarin directies autoritair waren, nu is er gedeeld leiderschap en ook dat is een stap in de goede richting. Toch moet je nog steeds erg sterk in je schoenen staan. Voor wie graag engagement opneemt, is het een prachtige job.”

Wat ga je het meest missen?

Luc: “Wat ik het liefst deed, is mensen meenemen in een verhaal, dingen doen bewegen en innovatie op gang trekken. Dat zal ik heel erg missen.”

---

De stempel die Luc Van Praet de voorbije jaren drukte op de! Kunsthumaniora van het GO! is blijvend. En bij uitbreiding de stempel die hij drukte op het onderwijs, tout court. Ook wij zullen je missen! Bedankt voor alles, Luc.

Wil je meer weten over de!Kunsthumaniora van het GO! Surf dan naar kunsthumaniora.be.